Το πόσο γρήγορα όλος ο πλανήτης προσαρμόστηκε στο νέο, απομακρυσμένο τρόπο ζωής και λειτουργίας προκειμένου να ελέγξει την πανδημία της COVID 19 είναι αξιοθαύμαστο, και βέβαια σωτήριο για την ανθρωπότητα.
Συνειρμικά περνώ σε μια άλλη κατάσταση που έχει επισήμως χαρακτηριστεί ως πανδημία και ζούμε μαζί της εδώ και πολλά χρόνια. Είναι η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας δηλαδή η καθιστική ζωή.
Και αυτή η πανδημία προκαλεί σοβαρά νοσήματα, επιταχύνει τη γήρανση, μειώνει το προσδόκιμο επιβίωσης και επιβαρύνει τα συστήματα υγείας. Σε ο,τι και να θέλετε να το μετρήσουμε έχει να επιδείξει εντυπωσιακά νούμερα. Ας πούμε , σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας περισσότεροι από 3 εκατομμύρια θάνατοι κάθε χρόνο αποδίδονται στην έλλειψη σωματικής δραστηριότητας,. Ή, κάθε ώρα καθιστικής ζωής επιβαρύνει την ετήσια δαπάνη υγείας κατά 120 δολάρια.
Η σύσταση είναι πολύ απλή και πολύ σαφής. Τουλάχιστον 150 λεπτά κάθε εβδομάδα με μέτριας έντασης σωματική άσκηση (πχ έντονο περπάτημα) . Δεν είναι καινούρια, υπάρχει εδώ και χρόνια και βασίζεται σε γερές επιστημονικές βάσεις. Επίσης, οι υποδομές που υποστηρίζουν αυτή την ανάγκη πληθαίνουν (ευτυχώς) γύρω μας (πχ πάρκα, πεζόδρομοι, ποδηλατοδρομοι και άλλες), αλλά …….. εμείς μένουμε πίσω! ‘Ετσι, με απογοήτευση φαίνεται ότι ο στόχος για το 2025 να έχουμε παγκόσμια μειώσει την σωματική αδράνεια κατά 10 %, μάλλον δε θα έχει επιτευχθεί.
Σίγουρα είναι ευκολότερο να φορέσει κανείς μια μάσκα και δυο γάντια από το να συνηθίσει την άσκηση , να ξεβολευτεί δηλαδή από την ευκολία του καναπέ και του αυτοκινήτου. Ίσως πάλι η απειλή από τον κορονα-ιό να είναι πιο άμεση, πιο τρομακτική, να έχει ‘προμοταριστεί΄’ περισσότερο. Κι ενώ αυτή θα περάσει, η πανδημία της καθιστικής ζωής θα παραμείνει , έχοντας όμως τροποποιηθεί από την ενδιάμεση πανδημία COVID 19.
Πώς;
Το ένα σενάριο είναι ότι θα έχει γίνει χειρότερη, αν οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει την απομόνωση, την εργασία από το σπίτι , την αδράνεια, την αντικοινωνικότητα. Η σωματική δραστηριότητα και η κοινωνική συμμετοχή είναι δύο καταστάσεις που αλληλο-επηρεάζονται προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή όταν η μια αυξάνεται ακολουθεί και η άλλη και αντίστροφα.
Το άλλο σενάριο είναι ότι οι άνθρωποι θα αντιδράσουν, θα νιώσουν την ανάγκη της κίνησης και της υγείας , θα εκμεταλλευτούν αυτές τις ημέρες για να θεμελιώσουν καινούριες συνήθειες, και με αυτές να επιστρέψουν στην κοινωνικότητα και στην κανονικότητα. Εξάλλου, περίτρανα αποδείχθηκε ότι αν ακούσουμε το ΄καμπανάκι κινδύνου΄΄ είμαστε ικανότατοι να αλλάξουμε συνήθειες.
Εύχομαι να συμβεί το δεύτερο και να επιστρέψουμε σε έναν καλύτερο, πιο δραστήριο κόσμο. Καταλύτης σε όλη αυτή την ιστορία ήταν η επίδραση του ενός στον άλλο και γι αυτό μεταδώστε την αγάπη σας για την σωματική άσκηση στους φίλους σας