Για να μάθει κανείς κάτι, πρώτον χρειάζεται η επαφή με τη γνώση . Τι, γιατί, πότε και πώς. Κυρίως το γιατί……………………
Δεύτερον, πρέπει να μπορεί να αξιολογήσει την ποιότητα της γνώσης, δηλαδή πόσο έγκυρη και πόσο αξιόπιστη είναι, προκειμένου να πειστεί να την αποδεχτεί.
Αν ήταν αρκετά αυτά τα δύο βήματα, δε θα είχαμε καπνιστές, αλκοολικούς και επικίνδυνους οδηγούς.
Ένα τρίτο βήμα θέλει το μαθητή να αποφασίζει να αλλάξει συμπεριφορά ώστε να εφαρμόσει αυτό που έμαθε. Εδώ χρειάζεται να συμφωνήσει και το συναίσθημα.
Στο τέταρτο στάδιο το άτομο πρέπει να επιμείνει να νικήσει την αντίσταση που προέρχεται από τις εγκατεστημένες συνήθειες. Αυτό το στάδιο είναι το πιο δύσκολο.
Στην πέμπτη φάση, το άτομο συμπεριφέρεται αυτόματα με βάση αυτό που έμαθε, χωρίς να χρειάζεται να το υπενθυμίζει στον εαυτό του. Σε αυτό το σημείο η μάθηση έχει ολοκληρωθεί.
Συνεπώς η μάθηση δεν είναι μια παθητική σχέση του μαθητή με το δάσκαλο αλλά είναι μια βιωματική αλλαγή που απαιτεί θέληση και κόπο.